Mama zijn

Ik weet niet eens hoe ik moet beginnnen, en dat is best vreemd, wetend dat ik altijd wel weet wat te zeggen, laat staan te schrijven. Ben het eigenlijk een beetje zat allemaal en tegelijkertijd vraag ik me af of dat we zo is. Misschien is het me allemaal teveel? Ja, teveel, 2much!! Vandaag ben ik weer aant werk geweest, va vandaag weer 1 uur erbij, en moet zeggen dat het me tegen valt! Ik werk dan nu 3x 3,5 uur per week en poeh wat heb ik er moeite mee. Moeite met het werken, moeite met rekening houden met, maar vooral moeite met het niet bij mijn meisje zijn. Het klinkt echt belachelijk, want ik ben zoveel langer bij haar geweest dan menig ander mama. Daarbij komt dat ik ook nog niet eens volledig aan het werk ben, dus nog veel tijd over heb om samen te zijn met mn meisje. Toch voelt dat niet zo, de tijd glipt me door mijn vingers en i hate it!! Het gevoel hebben van nergens aan toe te komen, niet echt kunnnen genieten, jullie kennen het vast wel, toch? Er is altijd wel wat! Niemand die mij gezegd heeft dat het makkelijk zou zijn, moeder zijn en je kan je er ook echt geen voorstelling van maken. want zodra je mama bent begint het zorgen en dé zorgen! En je kan er niks aan doen, het zit in je systeem, dat is nou eenmaal zo bepaald, maar DAMN ik heb nooit van mezelf geweten dat ik er zo zo mee bezig zou zijn!! Ja natuurlijk ben je met je kind bezig en wil je het aller aller beste voor jouw alles maar zwaar vind ik het zeker! Begrijp me niet verkeerd, ik geniet iedere dag, ieder moment dat ik bij haar ben en het is absoluut niet dat ik spijt heb (hell no) het is dat ik het zo zo verschrikkelijk wondelijk blijf vinden en dat mijn, ons leven nooit maar dan ook nooit meer anders word!! Terwijl ik dit allemaal typ denk ik, dit is mijn slechste blog ever...maar tegelijkertijd dan ook mijn 'dit is hoe ik er nu voor sta-blog'. Ik heb er soms gewoon geen puf meer voor, al die contacten onder houden, werken, het huishouden, familie, je mannetje en ow ja je eigen ik ook vooral niet vergeten!! Kijk en daar gaat het bij mij dan nog wel eens de mist in, IK...ja ik ben er ook nog! Maar tjah ik ben toch gelukkig en blij en happy als alles om mij heen goed is en gaat?? Ja dat is zo waar maar waarom voel ik me dan soms zo, bleuh?? Ik ben mama geworden en kan je zeggen dat is het mooiste wat er is maar ook het zwaarste wat er is!!!